No 4....I really want to back home. อยากกลับบ้านจัง
อยากกลับไปที่ที่มี...อ้อมกอดอันอบอุ่นรอคอยอยู่
อ้อมแขนของใครบางคน ... ที่อ้าแขนรอรับยามเหนื่อยล้า
เสียงพูดคุย .. เสียงหัวเราะ .. ในทุก ๆ วันที่เราอยู่ด้วยกัน
ยามเช้าได้กลิ่นหอมของกาแฟร้อน ๆ ควันลอยบางเบา...
ขนมปังปิ้นกรอบ ๆ ..โปะด้วยไข่ดาว และชีสเยิ้ม ๆ
คิดถึงรสชาติอาหาร...ฝีมือกุ๊กตัวโต .. หลังทำเสร็จ สภาพครัวเหมือนระเบิดลูกย่อม ๆ หล่นปุ๊ลงในครัว
ทุกอย่างกระจัดกระจาย ไอ้เราจะรีบเข้าไปช่วย ... เจ้าตัวโตบอก..ม่ายเป็นราย ที่ร้าก... เดี๋ยวผมจัดการเอง
คิดถึงกลิ่น Shoarma ... หอมกลิ่นเครื่องเทศ หมูเนื้อนุ่ม ๆ ... กินกับข้าวสวยร้อน ๆ ... โอยยย...น้ำลายไหล
คิดถึง Mom , Dad , Vero ,Dicky แล้วก็เจ้านู๋ Bram ครูสอนภาษาระดับปรมาจารย์ จนป่านนี้เรายังออกเสียง Brook ไม่ได้ซักกะที
คิดถึงวันที่มีแสงแดดอุ่น ๆ ...สายลมเย็น ๆ... ซึ่งที่นั่นน่ะมีไม่กี่วันหรอกที่จะมีแดดให้เห็น บางวันมาแวะทักทายแค่แป๊บเดียว แล้วก็จรลีหายไป
ในวันที่มีแดด เราสองคนจะออกไปเดินเล่นรอบ ๆ บ้าน บางวันก็เดินไปสระน้ำ ดูเป็ดว่ายน้ำ คนพาสุนัขมาเดินเล่น บางวันเดินไป supermarket ถ้าเดินไปทางขวา...ไม่เป็นไร แต่ถ้าไปทางซ้าย เจ้าตัวโตจะขอแวะสัก 1 drink ก่อน
บางวันเดินเล่นไกลหน่อย ไปเดินเล่นที่ตลาดมือสอง แต่เราว่าของมือสองบ้านเราน่าซื้อกว่าตั้งเยอะ มีให้เลือกหลากหลายด้วย ไปเดินเมียงมองจักรยานมือสองเอาไว้ เดี๋ยวกลับบ้านปีหน้าจะไปถอยออกมาสักหนึ่งคัน ไม่อยากได้ของใหม่ เพราะได้ข่าวว่าจักรยานที่นี่หายบ่อย จอดไว้แป๊บเดียว...หันมาอีกที อันตรธานไปซะแล้ว
